Duimen

Waarom duimen baby’s?

Baby’s hebben een aangeboren zuigbehoefte, daarom worden ze ook wel zuigelingen genoemd.

Voor een deel komt de voeding met borst of fles tegemoet aan deze zuigbehoefte. Vaak hebben baby’s daar niet genoeg aan en hebben ze behoefte aan een duim, vinger, of speentje om extra te zuigen buiten de voedingen om.

Zuigen voorziet niet alleen in de behoefte aan voeding maar lijkt je baby ook troost en rust te geven.

Baby’s beginnen al vroeg met zuigen, op echo’s van rond de 13-14 weken zie je de foetus regelmatig al duimzuigen. Waarom de ene baby heel makkelijk zijn duim kan vinden en een echte duimzuiger wordt en de andere baby die duim maar niet te pakken krijgt weten we niet. Baby’s die moeite hebben om de duim te vinden krijgen vaak een speen aangeboden door hun ouders.

Nadelen van duimen

Het zuigen geeft een prettig gevoel. Echter bij langdurig duimen of spenen kunnen vervelende bijverschijnselen ontstaan:

Verkeerde ademhalingsgewoonten: de baby ademt langs speen of duim meer door de mond dan door de neus. De ademhalingslucht wordt zo niet vochtig genoeg, wat irritatie van het slijmvlies van de ademhalingswegen kan veroorzaken en kan leiden tot meer infecties.
Ook is er groter kans op cariës (tandbederf).
Het kindje kan verkeerd gaan slikken
Het kindje kan gaan slissen omdat de tong wel erg voorin de mond ligt.
De ontwikkelende benedentanden kunnen naar achteren geduwd worden door de duim of vingers. Kinderen die lang duimen hebben vaker een beugel nodig.
De boventanden kunnen naar voren gaan staan, waardoor een overbeet ontstaat.
Ook als de duim niet in de mond zit, blijft de mond vaak openstaan en gaat het kindje door de mond ademen. Door de lagere luchtstroom blijft er slijm in de neus; de doorgankelijkheid van de neus wordt minder en het slijm is een voedingsbodem voor bacteriën waardoor dus gemakkelijk ontstekingen kunnen ontstaan.
De grotere luchtstroom door de mond leidt tot verdamping van speeksel, de kinderen hoeven minder vaak te slikken; de Buis van Eustachius gaat minder vaak open en de oortjes worden niet zo goed op goede luchthoudenheid gehouden, wat weer tot minddenoorontstekingen kan leiden.
Het ontstaan van tandvleesirritatie en -ontstekingen

Bij jonge kinderen (peuters en kleuters) zijn de vervormingen aan het gebit en de kaak vaak nog wel terug te draaien. Belangrijk is wel dat je kind stopt met duimen ruim voordat het volwassen gebit doorkomt.

Duimen is moeilijker af te leren dan spenen, bovendien heeft gebruik van een speen belangrijke voordelen ten opzichte van duimzuigen.

Duimen afleren

Duimen afleren is voor een kind best moeilijk, die duim is immers altijd beschikbaar.

Tips om duimen af te leren:

Haal elke keer als het kind de duim in de mond stopt, de duim er uit en probeer het kind wat af te leiden.
Geef het iets in de hand (een rammelaar, bijtring) zodat het kind dit voorwerp in zijn mond steekt in plaats van de duim.
Bij een groter kind lukt het soms om het een paar rozijntjes, of een speeltje, in de hand te geven.
Bij het slapen gaan zal de duim ook weer in de mond verdwijnen. Haal hem er uit zodra het kind slaapt, en dek het handje zorgvuldig onder het dekentje.
Sommige kinderen hebben een lapje of knuffel waarmee ze het duimen combineren. Soms helpt het om het lapje of knuffeltje dichter bij het kind te leggen als de duim uit het mondje getrokken wordt. Een enkele keer moet het lapje juist ook weggehaald worden om het duimen te kunnen doorbreken.
Een kind is eerder aan de duim gewend dan afgewend. Probeer vanaf het begin duimen te voorkomen en zeker te beperken.
Vooral in het eerste jaar hebben baby’s een grote zuigbehoefte, biedt een speen aan iedere keer als je baby in het eerste jaar de duim in zijn mondje stopt. Een speen is makkelijker af te wennen dan duimen.

Succes met het afleren!